Carretera Austral

"In de 15 jaar dat Sapa Pana Travel bestaat heb ik veel, heel veel met de auto door Latijns-Amerika gereden. Alles bij elkaar schat ik wel zo’n 80.000 kilometer. Dat is ongeveer twee keer de aarde rond. Het begon toen we in 2008 voor de eerste keer auto’s vanuit Nederland naar Zuid-Amerika verscheepten. Het doel was een route af te leggen vanaf Belém, in het noordoosten van Brazilië, naar Ushuaia, in het zuiden van Argentinië. Vanaf dat moment was ik verkocht. We reden over eindeloze wegen, langs slaperige dorpjes en door spectaculaire landschappen. Sinds die tijd zoek ik altijd nieuwe, onontdekte routes in Latijns-Amerika. Van alle adembenemende routes die ik heb gereden, staat de Chileense Carretera Austral hoog genoteerd.”

Grotendeels onverhard

Tot in de jaren zeventig gold Aisén, de tiende regio van Chili, als een ondoordringbaar, bergachtig en ruig gebied. In 1976 wilde dictator Pinochet hier verandering in brengen door de aanleg van de Ruta 7, de latere Carretera Austral. Dat was een gigantische klus. Het gebied bestond uit vulkanen, meren, fjorden en dichte wouden. Pas in 1996 werd het gehucht Puerto Bungay bereikt. En in 2003 Villa O’Higgins. Daarmee telde de weg 1.240 kilometer. Waarvan meer dan 60 procent onverhard is. Deze route start in de Chileense havenstad, Puerto Montt. Hier neemt u de Ruta 7 naar het zuiden. Als u de stad verlaat, laat u ook de bewoonde wereld achter u. De weg is niet meer verhard en slingert langs de Stille Oceaan. Al snel komt u aan bij de eerste van de vier veerpontjes die u onderweg tegenkomt. Rijden over de Carretera Austral is als kijken naar een veelgeprezen natuurfilm: de mooiste landschappen trekken aan u voorbij.

Cadeautje voor Chili

Ook op Douglas Tompkins, oprichter van buitensportmerk The North Face en kledingmerk Esprit, en zijn vrouw Kris maakte deze omgeving indruk. Avonturier Tompkins reisde in 1968 naar de regio Aisén om de Corcovado vulkaan te beklimmen. In de documentaire 180 Degrees South vertelt hij over deze bijzondere reis. Nadat hij zijn bedrijven had verkocht, keerde hij begin jaren negentig terug naar deze regio. Samen met zijn vrouw kocht hij land op om er natuurgebied van te maken dat hij uiteindelijk als beschermd natuurpark terug wilde geven aan de Chileense overheid. Aan hem dankt Chili het Pumalín Park en het Corcovado National Park. In het laatste liggen maar liefst 82 meren en wonen poema’s. Hier komen de rivieren Corcovado en Tictoc uit in de Golf van Corcovado; een uitzonderlijk leefgebied van kustvogels, pinguïns, zeeleeuwen en blauwe vinvissen. Douglas Tompkins overleed in 2015 door een kajakongeluk. In februari 2018 schonk zijn echtgenote de 400.000 hectare natuurgebied aan de Chileense regering.

Gidsende dolfijnen

U rijdt verder over de Carretera Austral. Nadat u het Reloncavi fjord bent overgestoken, loopt de weg door een dicht bos. Af en toe laat de besneeuwde top van de Apagado vulkaan zich zien. Weer gaat u aan boord van een veerboot. Met wat geluk, mooi weer bijvoorbeeld, ziet u de besneeuwde bergtoppen uitsteken boven het dichte woud. Het komt zelfs voor dat dolfijnen de boot door het water gidsen. De Carretera Austral slingert eigenlijk van nationaal park naar nationaal park. In totaal rijdt u door vijf parken en drie natuurreservaten die elk op hun eigen manier adembenemend mooi zijn.

Hoewel u door één van de meest ruige en dun bevolkte delen van Zuid-Amerika rijdt, komt u toch af en toe een dorpje tegen waar u proviand kunt kopen of kunt tanken. Misschien is de lokale bevolking wel in voor een praatje. Als u over de helft van de route bent, bereikt u Coyhaique. Deze stad is met 60.000 inwoners het centrum van de regio. Eromheen meanderen de rivieren Simpson en Coyhaique door een weidse vallei. In het voorjaar staan hier de lupines vol in bloei. Als een zee van paars, geel en groen strekken de bloemenvelden zich voor u uit.

Van de Carretera Austral naar de Argentijnse Ruta 40

Als u toch in Patagonië bent, kunt u net zo goed even langs bij de majestueuze Perito Morenogletsjer. Voor deze Argentijnse gigant verlaat u de Carretera en rijdt u via de Argentijnse Ruta 40 door de pampas. De gletsjer komt uit in een ijsveld met zestig meter dik ijs over een breedte van vijf kilometer.Daarna gaat u terug naar Chili voor het Nationaal Park Torres del Paine. Dit granieten massief en het omringende landschap staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Er leven poema’s, de Chileense varkenssnuitskunk voelt zich er thuis en de machtige Andescondor vliegt er dwars doorheen. Het is een indrukwekkende afsluiting van een reis door een duizelingwekkend decor dat u langs eindeloze en ongerepte landschappen voert. Johan: “De Carretera Austral, letterlijk ‘weg naar het zuiden’, is op de kaart misschien niets meer dan een nietszeggend streepje van noord naar zuid, voor mij is het veel meer. Wat mij betreft is deze route niet alleen één van de mooiste autoroutes van Latijns-Amerika, hij hoort ook wereldwijd tot de top.”