Sommige dagen waren niet alleen een aanslag op de fysieke gesteldheid van de deelnemers, maar ook op de gesteldheid van de oldtimers. Gelukkig bleef iedereen gezond en rijden alle teams nog op schema.
Blogs
The places you will travel to, we have been. We readily share our experiences and expertise with you, so you can use that information to form your own travel plan.
24 resultaten
Zondag 1 januari was de dag waarop we met een grote groep deelnemers van de Panamericana een bezoek brachten aan een van de projecten van Stichting HoPe.
Colombia is zonder twijfel het mooiste land van deze reis. Ecuador is ook prachtig, maar wat liefelijker. Hier spat de salsa uit ieders poriën.
In een groen, groen knollenland. Ongelofelijk, wat een feestmaal is dit. De laatste uren voor Ecuador werd het landschap al groener en we stegen weer behoorlijk. De kleuren groen die op mijn netvlies verschenen waren overweldigend.
De tocht van vandaag was adembenemend (en niet omdat de lucht ijl was). Prachtige bergpassen en hoogvlaktes. We hebben ook veel wilde dieren gezien. Op 4300 meter hoogte bij een bergmeer zagen we flamingo's: die hadden we daar niet verwacht.
We kwamen in een verkeerschaos terecht waar je maar beter mee kon lachen. Binnen 5 minuten waren we 2 auto's kwijt. Je moet namelijk gewoon doorrijden en hopen dat de ander stopt. Dat doen ze ook wel, 5 centimeter van je bumper.
Duizenden mensen tussen vaag verlichte marktkraampjes langs de weg. Gekleed in die typische klederdracht, vrouwen met die zwarte bolhoedjes.
Het landschap is bizar. Indrukwekkend zijn deze dominante bergen. En hoe langer je erin rijdt, hoe meer kleuren je gaat onderscheiden.
We 'blazen' nog steeds over de Ruta 5. We hebben een iPod aan boord en die staat vol met pittige heavy metal. Als ik het via de autoradio opzet volgt protest: 'de muziek klinkt alsof de auto uit elkaar rammelt!' Dit vraagt om een andere aanpak.